Ready for takeoff!

De dag voor vertrek haddenn we de koffers dichtgemaakt en alsvast in de auto gedaan, hoeften we daar niet aan te denken (en ook omdat ik er spullen in bleef gooien). We moesten dan ook al om 6 uur in de ochtend opstaan, want mijn vlucht ging om 10:45 en je moet 3 uur van tevoren aanwezig zijn. Maarja.. vroeg op of niet, ik wilde natuurlijk nog even naar de kroegjes om van nog een paar mensen afscheid te nemen! Dus werd het 'perongeluk' natuurlijk weer erg laat. Na anderhalf uur slaap, ging de wekker. En dat was wel even eng.. Ik ga nu echt weg!

Eenmaal aangekomen op Schiphol was ik toch een klein beetje zenuwachtig, maar ik was er ook erg rustig onder. En toen kwam het moment dat Demi en ik door de douane moesten. Toen kwamen er stiekem toch wat traantjes..

Eenmaal door de passpoort controle konden we het nog steeds niet geloven dat we gewoon 6 maanden naar de andere kant van de wereld gingen. Waar waren we in hemelsnaam mee bezig?!

De eerste vlucht vlogen we met KLM, naar Abu Dhabi. Kregen super lekkere maaltijden en vaak snakcs en drinken aangeboden. Na 7 uur waren we in Abu Dhabi, vanuit de lucht zag je een en al woestijn en sommige delen heel erg verlicht. Toen we waren geland liepen we over een vliegveld vol sjeiks en mensen in gewaden. De arabische MacDonalds is trouwens dubbel zo lekker als in Nederland vond ik.

De tweede vlucht was met Etihad, ongeveer hetzelfde als Emirates alleen dan van Abu Dhabi en niet Dubai. Deze vlucht duurde echt kapot lang.. waren zo moe door het tijdsverschil. Toen de nacht aankwam waren alle lichten in het vliegtuig uit, alleen het gangpad was blauw gekleurd. Alle chinezen sliepen/snurkten en ik keek door het raampje naar de sterrenhemel boven Delhi. Wat ik nooit zal vergeten! Breathtaking was dat.

Een paar uur verder kwamen we eindelijk aan in Shanghai! Het vliegveld was ontzettend groot en overal waren chinese tekens, we realiseerden ons echt dat we het nu echt gingen beleven. We werden opgevangen door mevrouw Ding en Lizzy. Lizzy is ons aanspreekpunt in het hotel, ze lost alles op en je kunt alles bij haar kwijt. We dachten op het eerste gezicht dat ze even oud was als ons, maar ze is al 26 hihi.. ik weet hoe het voelt, Lizzy. Eenmaal buiten het vliegveld werd ik al bijna voor me voeten gereden. Mensen reden zo roekeloos en hard!

Onderweg viel ons op dat we vaak tol moesten betalen en er superveel van dezelfde gebouwen werden gebouwd. Om de 10 meter staat er een reclamebord met vaak hetzelfde erop. De regering heeft hier wel veel te zeggen en de chinezen zijn echt een nummer hier, meer dan een mens. Die indruk had ik op het begin, alleen van wat ik om me heen zag. Er hing een bepaalde sfeer in sommige gedeeltes. Veel armoede ook.

Aangekomen in Hangzhou, was het al veel gezelliger. Straten waren versierd met rode lampions en er waren veel mensen op straat. En toen begon het avontuur..